Εφημερίς Σατυροπολιτική. Αθήνα, 14 Ιαν. 1880 - 24 Οκτ. 1883, αρ. φ. 1-598. Ιδιοκτήτης-διευθυντής: Βλάσης Γαβριηλίδης. Άλλος υπότιτλος: Εφημερίς Πολιτικοσατυρική (από το φ. 14)• από το φ. 404 (13 Ιαν. 1883) δεν φέρει υπότιτλο. Κυκλοφορούσε δύο φορές την εβδομάδα (αρχικά), κατόπιν τρεις (από το φ. 180, 30 Σεπτ. 1881) και τελικά τέσσερις (από 16 Νοε. 1882), τετρασέλιδη και από 19 Ιουν. 1880 οκτασέλιδη, δίστηλη, σχήματος 4ου. Τιμή φύλλου: 10 λεπτά. Ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 16 φράγκα και εξωτερικού 20 φρ. Τυπωνόταν στο τυπογραφείο του «Μέλλοντος». Από τον τίτλο της και μόνο δηλώνει τις πολιτικές της πεποιθήσεις. «Μη χάνεσαι» ήταν μια χαρακτηριστική έκφραση του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, η οποία φυσικά χρησιμοποιείται απαξιωτικά από τον νέο εκδότη. Η δέση της απέναντι στους υπόλοιπους πολιτικούς - πλην του Κουμουνδούρου - και στα κόμματα δεν είναι - ποτέ καθορισμένη• εξαρτάται και καθορίζεται από αυτό το οποίο ο ίδιος ο Γαβριηλίδης εκτιμά κάθε φορά ότι αποτελεί το μέσο για την «ηθικήν αναγέννησιν της Ελλάδος [...] την ευημερίαν του Κράτους και [τον] σύνδεσμον της όλης φυλής μας». Αυτό άλλωστε αποτελεί, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του, και τον μοναδικό σκοπό του, αναγνωρίζοντας παράλληλα τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για «οπορτουνισμό». Εκτός από την πολιτική ειδησεογραφία, τα πολιτικά και τα παραπολιτικά σχόλια -συνήθως στη στήλη με τον τίτλο «Φρου-Φρου» - που κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος της εφημερίδας, υπήρχε και σημαντική λογοτεχνική ύλη• φιλοξενούσε πολύ συχνά ποιήματα νέων ελλήνων λογοτεχνών και μεταφράσεις ξένων μυθιστορημάτων, κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια της έκδοσής της. Υπήρχαν επίσης καλλιτεχνικά και θεατρικά νέα, κριτική, κοινωνικά σχόλια, ευφυολογήματα, επίκαιρα θέματα κ.ά. Οι συνεργάτες της ήταν μόνιμοι ή περιστασιακοί: Γεώργιος *Σουρής («Souris»), Κωστής *Παλαμάς («Κουτρούλης», «Κωστής»), Νίκος Καμπάς («Νίκος»), Δημήτριος Κόκκος («De Cock», «Cock»), Γεώργιος *Δροσίνης («Αράχνη»), Θεόδωρος Γενναίου Κολοκοτρώνης («Φαλέζ»), Περικλής Γιαννόπουλος («Ονούφριος»), Δημήτριος Καμπούρογλους («Καμπούρογλους»), Ιωάννης *Βερβέρης («Παληάνθρωπος»), Αλέξανδρος *Μωραϊτίδης («Ούτις», «Σφιγξ»), Αγησίλαος Γιαννόπουλος («Αγησίλαος»), Μιχαήλ Μητσάκης («Michelet») κ.ά. Όλοι υπέγραφαν με ψευδώνυμα και ο ίδιος ο Γαβριηλίδης χρησιμοποιούσε το όνομα του σαιξπηρικού ήρωα της Τρικυμίας «Καλιβάν». Κυκλοφορεί σε μια κρίσιμη στιγμή των διαπραγματεύσεων για την προσάρτηση της Θεσσαλίας, όταν μάλιστα η κυβέρνηση Κουμουνδούρου θεωρείται υπεύθυνη για το διπλωματικό αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί. Στην αρθρογραφία της κυριαρχεί ο έντονος μεγαλοϊδεατισμός και η σκληρή κριτική εναντίον της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης αλλά και της μοναρχίας για την ανεπάρκειά τους να χειριστούν το ζήτημα που αφορά την επέκταση των συνόρων του κράτους. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 1881 θα δώσει σκληρή μάχη εναντίον του Κουμουνδούρου αλλά δεν θα στηρίξει ούτε τον Τρικούπη. Αποφασίζει να στηρίξει τους πραγματικά «αντιπολιτευομένους », αλλά και μη ανήκοντες στην «οργανωμένην αντιπολίτευσιν», Ρόκκο Χοϊδά, Αρ. *Οικονόμου και τον λαϊκό ιεροκήρυκα Απόστολο *Μακράκη. Αποβάλλοντας σταδιακά τον σατιρικό της χαρακτήρα, εξελίσσεται σε καθαρά πολιτική εφημερίδα. Μία εβδομάδα περίπου μετά τη διακοπή της έκδοσής της, θα κυκλοφορήσει το πρώτο φύλλο της *Ακροπόλεως.

ΛΙΝΑ ΛΟΥΒΗ, Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2008.